Έκτη συνάντηση μαθημάτων αρχαίας ελληνικής σκέψης

Την Πέμπτη 16  Μαΐου και ώρα 20μ.μ. στα πλαίσια των «Μαθημάτων αρχαίας ελληνικής σκέψης», θα γίνει η έκτη διάλεξη με ομιλητή τον κ. Παναγιώτη Δόικο και θέμα

«Το ζήτημα της αυτογνωσίας και ο Πλατωνικός έρωτας».

Τα μαθήματα διεξάγονται στον χώρο του βιβλιοπωλείου Γνώση, Ανθίμου Γαζή 21, σε συνεργασία με τον Σύνδεσμο Φιλολόγων ν. Λάρισας και την συνδρομή του περιοδικού «Φιλοσοφείν».

O Παναγιώτης Ο. Δόικος γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Κατάγεται από τη Δυτική Μακεδονία και τη Μικρά Ασία. Σπούδασε φιλοσοφία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης και στο Πανεπιστήμιο της Bourgogne της Γαλλίας. Είναι επίκουρος καθηγητής της Φιλοσοφίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης. Οι εργασίες του αναπτύσσονται στα πεδία της οντολογίας, της γνωσιολογίας και της αισθητικής. Διερευνά τη δυνατότητα μιας νέας μεταφυσικής στο πλαίσιο των σχέσεων του σώματος με τη στοχαστική φαντασία. Παράλληλα επιχειρεί την εξέταση στοιχείων διαλόγου ανάμεσα στη δυτική και την ανατολική φιλοσοφία, στην προοπτική μιας βαθύτερης κατανόησης των αδιεξόδων που συνεχίζει να προκαλεί η αρνητική διάσταση της φύσης του ανθρώπου. Ένα ειδικότερο ενδιαφέρον του είναι η φιλοσοφική θεωρία του κινηματογράφου. Μεταξύ των βιβλίων του είναι και τα εξής:

1. "Spinoza. Φαντασία, γνώση και προφητεία" (εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα), 
2. "Η λογική των μορφών στον κινηματογράφο του Orson Welles", 
3. "Ο 'θάνατος του Θεού' και ο μεταφυσικός άνθρωπος" (εκδόσεις Ίνδικτος), 
4. "Η ζωή του ιδανικού στον κινηματογράφο" (εκδόσεις Παπαζήση), 
5. (η πρώτη ποιητική του συλλογή) "Φωτεινές Λεπίδες" (εκδόσεις Ρώμη 2012).

O ΠΛΑΤΩΝΙΚΟΣ ΕΡΩΤΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΗΣ ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑΣ

Ο πλατωνικός έρωτας είναι η μανία για το κάλλος [Φαίδρος, Συμπόσιο], δηλαδή η μετα-φυσική ορμή για την ομορφιά, για την ωραία μορφή: καθώς νιώθουμε την αισθησιακή έλξη προς ένα πρόσωπο, αναγνωρίζουμε  στη (σωματική) μορφή και το ύφος του ένα σύνθετο ίχνος από την ερωτική ένταση της σύνδεσης της ψυχής μας με την όψη του ιδεατού κάλλους, η οποία μας αφορά. Έτσι, βιώνοντας - στο εσωτερικό μιας σχέσης - το ερωτικό συναίσθημα, προκαλούμε μια βαθιά επαφή ανάμεσα στην ορμή μας για σωματική ένωση και την τάση εξιδανίκευσης της οικειότητας της μορφής που μας διεγείρει. Η περιπέτεια της βίωσης μιας τέτοιας οικειότητας, όντας μια υπαρξιακή κίνηση διερεύνησης τόσο της ποιότητας του ερώμενου όντος, όσο και του τρόπου του να μας αφορά, συνιστά μια προνομιακή αλλά και κρίσιμη πράξη αυτογνωσίας.